Biografie

Woonplaatsen
In 1958 werd ik geboren waar de Rijn in de Zee uitmondt, in Katwijk aan de Rijn. Mijn peutertijd was op een groot eiland met pure Oerkracht, toenmalig Nederlands Nieuw Guinea, in het dorpje Biak. Er was oorlogsdreiging en werd bina 2 jaar later een terug”vlucht” in 1962. We werden opgevangen in Den Haag op een pensionkamertje op 3 hoog met gedeelde keuken en toilet, zonder badkamer met een luier-zusje! Dan naar Scheveningen boulevard, Katwijk. Regelmatig logerend bij mijn tante werkzaam AZ Leiden (herinnering: achter een gordijn mocht ik spelen met deksels en glazen potjes. Er stonden veel hersenen op water). Dan naar Den Helder, Lisse, ’t Harde met 1-ste echtgenoot (14 jaar samen), Witharen, Ommen en Hulsen met 2de echtgenoot (10 jaar samen). Met René vanaf 1988 in Groningen, Norg, Alteveer en waar we nu wonen en werken sedert 2000. Dialecten kan ik daardoor aardig verstaan.
René en ik steken neer in mooi en rustig Gasselternijveen met achter ons een groot bos.
Na maanden wachten om het doorgaan van de koop van een vervallen wit boerderijtje op 9000m2 plaatste ik maar een “antenne” met verzoek en ging een rondje om het gebiedje heen fietsen tot… een formatie van 12 zwanen precies over de boerderij vlogen en ik wist: “het is voor ons”. Ik draaide om en ging terug en René belde: “het is van ons!” Toen begon de immense krachtinspanningen van jaren bouwen, workshops, lessen en praktijk. grondbewerken. Na jaren eindelijk ruimte voor een vakantie!

Lesgeven en ont-dekken
– Rond mijn 17-de jaar begon ik voor mij zelf dagelijks Hatha Yoga te doen. Het lesgeven begon enige jaren later. Op de jazz-dance cursus die ik volgde vroeg de docente of ik in 3 lesuren grond-gym op muziek wilde geven. Daar ik geen opleiding had, wel als kind klassiek ballet had gehad en dagelijks zelf oefende was ik lenig. Ik kon wel mijn Yogaoefeningen op muziek aanbieden en dat werkte.
– Op mijn 29-ste genoot ik op de Academie voor natuurgeneeskunde Meppel van de eerste Yogalessen van Atie Olf-Dechsel. Hierdoor wilde ik een opleidingen voor Yogaleerkracht volgen. Daar werd mij meteen gevraagd Yogalessen te gaan aanbieden.
– Daar ik geen centrum had begon ik in de natuur Sport Yoga dus met conditie training te geven want ik was inmiddels ook op atletiek (oefeningen van Atletiek bondscoach) en liep de Marathon van Rotterdam binnen 4 uur. Ik ontdekte zo mijn kracht!

Praktijk en Centra
– Na mijn scheiding schoolde ik mij nog breder en dieper (zie: CV opleidingen). In Ommen begon ik in de huiskamer een Yogagroep.
Op 1 april 1989 werd het officieel “Praktijk Polariteit”.
– Met mijn nieuwe levensgezel verhuizen we naar Hulsen en wordt “Yogastudio Ashoka” geopend. Er ontstaat uitbreiding naar Zwolle in Centrum Tara.

“Meer opleidingen/trainingen, onderricht/initiaties van bijzonder goede leraren (elders) uit meerdere werelddelen en tradities volgden (zie: leraren). Dit bracht mij vaak bijzondere ervaringen waarvan de diepte/hoogte gaandeweg zich steeds meer doen kennen of openbaren”.

“Op mijn 30-ste verjaardag hoorde ik in de avond in het bos een schelphoorn klinken, alsof het zei: “kom naar huis…”. Thuis zag ik dat mijn schelphoorn keurig opgeborgen lag, niemand had erop gespeeld, iedereen sliep al… de volgende ochtend reed ik naar Utrecht voor een groot Yogi en Vaydia. Daar was het zien van een enorme gouden lichtzuil die hem leek te omvatten”.

“In een spelonk in Limburg hoorde ik voor het eerst een didgeridoo… het werd bespeeld door een zoon van een Medicijnman uit Gambia, Jim Wafer. Hij leerde mij de didgeridoo aan te blazen en ik gaf hem een training Touch for Health. Hij schonk mij een blauwe didgeridoo, die was gemaakt van de leuning van de trap van het tropen museum in Amsterdam. Die zomer ging ik voor het eerst naar het Eigentijds Festival. Er was een aura om de zon en ’s nachts een halo om de maan. De hele nacht klonken de drums…
Afgaande op het geluid van weer een didgeridoo vond ik de workshop tent van René. Hij bleek ook van Jim Wafer een didgeridoo te hebben die was gemaakt van de leuning van de trap van het Tropenmuseum in Amsterdam, Jim Wafer. René bezat de rode “vuur” didgeridoo en ik had de blauwe “water” didgeridoo met wit dolfijntje. Bij René ontwikkelde ik verder in de didgeridoo. Hij vroeg me te zingen op het Droomtijd concert in de kerk in Norg. En later begonnen we samen de Dreamtime Lig(ht)-concerts te geven.
Later ontvang ik verschillende dolfijn inwijdingen maar dat is een ander verhaal.
Inmiddels bieden we sinds 2001 iedere maand in ons centrum of op uitnodiging elders klankschalenconcerten, klankreizen of ceremoniën met klank aan.

Gasselternijveen
Sinds 1997 leef en werk ik samen met René A. Stahn (zelfstandige in Groningen: Mimore en later Discorent) tot René (nu bijna 35 jaar: www.klankschalen.nl, www.didgeridoo.nl) zijn woning en bedrijf voor mijn droom verkocht. En hij in 2000 een krachtige plek kocht voor ons Yoga Klank en Meditatie Centrum. Na een overbrugging in Norg en Alteveer o.a. om alle muziek instrumenten te kunnen huisvesten gingen we eerst 7 weken reizen door India en Nepal, want nu kon het nog.

Bouw en geld verdienen
Het vervallen witte boerderijtje op 9000m2 in Gasselternijveen braken we samenwerkend af met de aannemers en bouwden we in 1,5 jaar breder, langer en hoger op. Tussendoor reden we flinke afstanden voor optredens en bedrijfsopdrachten of tolkten op Archeon in Alphen a/d Rijn, gaf ik nog les in Zwolle en Nijverdal, startte ik de Yogalessen op in Emmen en Stadskanaal. In 2001 ontgonnen we ook het verwaarloosde weiland vol distels, zuring en brandnetels en planten we 1000 bomen rondom o.a. op de wallen. Die waren gevormd bij het laten uitgraven van een leliemeertje. O.a. ontvingen we de TV crew van “Prinsjesdag op Maandag”. Zij filmden ons leven hier en op Archeon.

“Terug naar de eenvoud”
Op mijn elfde schreef ik een opstel dat ik op de radio mocht voorlezen en dat was wat voor een schoolmeisje dat zo verlegen was dat ze in haar derde school jaar het hele jaar niets heeft gezegd. Dit wilde ik naar buiten brengen wat mij in mijn hart nog steeds raakt: “voor de wereld is het nodig dat iedereen eenvoudiger gaat leven”.
Rond 2002(?) werden we geïnterviewd voor de Koorddanser en werd “Terug naar eenvoud” geplaast.
Het is nodig de natuur niet meer te belasten. Mijn opstel mocht ik toen voorlezen op de schoolradio. Achteraf gezien komt het vast voort uit mijn ervaringen van het leven van de Papoea’s op Nieuw Guinea en de eenvoud waarin mijn voorouders in toenmalig Nederlands Indie (Itawaka) leefden.

Als kind zocht ik steeds de natuur op. Er blijft het verlangen om de natuur te helpen, natuurlijk dierenleven, schoonheid en kracht terug te geven voor een gezond, evenwichtig levend en helend landschap. Ik leef graag in zo een landschap en geef graag door hoe je met geurige smakelijke kruiden, eetbare bloemen, veel soorten bessen en ander fruit en notenbomen en een ruime moestuin en dieren het leven eenvoudiger en gelukkig kunt leven en zo het leven gunstig beïnvloed voor het welzijn van iedereen.

Alles is oefening, alles is leren.
Op mijn 19-de begon het met groente en bessen in een tuin van een rijtjes woning. Later op het eenvoudige boerderijtje met 1 koude kraan op de dwars deel, grotere moestuinen, het houden van geiten (geitenkaas) oefenen, pony’s of paarden verzorgen, konijnen fokken om geen dieren in kleine hokjes te laten slachten en merken dat het slachten van eigen dieren bijzonder moeilijk is.
Geleidelijk ontstaat het meer te begrijpen hoe alles samenwerkt.

Natuurlijker leven, voor ieders geluk
Mijn leven lijkt een een innerlijke drang te hebben om (de wensdroom, die ik als elfjarige op de radio vertelde) vorm te geven. Het voelde toen belangrijk om dagelijks Natuur te ervaren én ook uiteindelijk Natuur ruimte terug te geven.
Het lijkt enorm nodig voor overleving van de soorten, voor ieders geluk! De belangrijkheid daarvan zal de komende jaren steeds duidelijker zichtbaar worden!

Natuur en wij zijn één… we kunnen niet zonder… we zijn het ook!

In mijn leven mocht ik vele wonderlijke en mooie momenten ervaren. Een paar ervan beschrijf ik hieronder, het werkelijke beleven kan ik niet overbrengen…

*Het verlegen meisje, dat op de lagere school bijna een jaar niets meer durfde te zeggen door enorme verlegenheid… gaf zonder enige angst meditatie aan meer dan 1000 mensen tegelijk op het Eigentijds Festival 2012 en de eindceremonie vorm in de Adelaarsdans in Vierhouten mét het gevoel van authentiek zijn, in verbinding met…

*Een belangrijke ervaring was voor mij ook, dat het op een of andere manier mogelijk is door intense concentratie en toewijding met een zwaar verstuikte enkel de Marathon van Rotterdam te kunnen lopen binnen 4 uur! Mijn arts zei: onmogelijk, je kunt hoogstens 200m hardlopen. Mijn voetreflextherapeute zei: “als jij iets wilt dan kun je het, maar dan is je enkel goed verpest”. Voor de marathons uit dus 2 doorwaakte nachten, want de voet moest geregeld in koud water. Ik had bedacht, dat als het pijn deed ik niet naar Rotterdam zou gaan. Maar ik kon de trap af zonder pijn dus vertrok. Omdat ik er niet op had gerekend, dat het zou kunnen had ik geen speciaal voedsel genomen en geen warming up gedaan. De afspraak met mezelf stond: zodra het pijn doet stop ik… ik liet de voet intapen. Doch na drie uur zag ik op de kerkklok, dat ik al drie uur onder mijn voeten had zonder pijn… met 4 uur was ik binnen. Na het verwijderen van de tape bleek de enkel geheel genezen!

*Het zien van een prachtig wezen in regenboog kleuren, die de overleden opa bleek te zijn van een therapeute. Ik had haar gemasseerd en omdat ik dit wezen zag en niet wist wat te doen schetste ik hem. Om het gezicht groter te maken tekende ik het gezicht nog een keer ernaast, groter. Maar dat gezicht werd anders… Ik vroeg aan de vrouw: kun je hier wat mee en toonde het. Zij herkende op de schets haar overleden opa. Het gezicht ernaast als haar oma. Haar opa had steeds voor zijn vrouw moeten zorgen, ook voor zijn kleindochter, de therapeute. Na opa’s dood bleek de therapeute geen aandacht meer te hebben voor haar oma. Nu realiseerde ze zich wat nodig was om te doen. Prachtig hoe dit op zo een wijze “gezien” mocht worden…

*Een huil(krijs)baby van 9 maanden, die via de Thuiszorg bij mij komt. Ik hoor innerlijk “klankschaal, klankschaal”, maar wil er niet aan toegeven omdat in die tijd (28 jaar geleden) klankschalen in het oosten van het land nog iets heel vreemds was voor “gewone” mensen. Zeker daar ze gestuurd was door mijn werkgever wilde ik er niet aan… Doch het bleef nadrukkelijk in mij: “klankschaal, klankschaal”, dus gaf ik toe en pakte mijn klankschaal, sloeg deze een aantal keren zacht aan. Een donkere wolk werd zichtbaar boven het hoofd van het kindje op moeders schoot… iets met dood(?). Waarna ik de baby oppakte en neerlegde op de behandeltafel. Innerlijk hoor ik nu duidelijk: “wat gebeurd is, gebeurd nooit meer… “. Drie keer hoorde ik dit en liet deze stem ook naar de baby gaan onderwijl erboven afstrijkend, de baby spreidde de armen en lachte heel open. De moeder achter mij snikte het toen uit, zeggende: “dat heeft ze nog nooit gedaan!”. Ze vertelt mij dan, dat de baby altijd bang was voor geluiden en nu zomaar het geluid van de klankschaal accepteert, eerder ging het altijd krijsen van geluid… En dat de baby door niemand vastgehouden wilde worden en dat ik het zomaar mocht pakken en dat het nu lacht voor de eerst keer… Dan vraag ik: maar wát is er dan gebeurd… de moeder vertelt dat voor deze baby, het vorige kindje in haar buik was gestorven. Dat ze deze baby altijd met zoveel angst had gedragen, angst dat het ook dood zou gaan. Dat dit kindje bij de geboorte bijna dood was gegaan door navelstreng omstrengeling om de keel… Het leek mij dat de doodsangst in de moeder diep was geïntegreerd, zodat de baby niet meer durfde slapen (slapen is ook een loslaten, bijna als sterven…) en de baby door overbelaste zenuwen overgevoelig was geworden voor ieder geluid. Alles wat het ervaarde kon duiden op gevaar…Wonderlijk genoeg was het vanaf die dag over.

*Een jongetje dat door zijn moeder op kinderyoga wordt gebracht. er wel bij wil zijn maar niet mee wil doen. Hij maakt geen gevoelscontact met zijn ouders of anderen gaat doch na enkele lessen doet hij wél mee. Hij verlangt op gegeven moment we net als de andere kinderen voor de liggende eindontspanning afgestreken te worden en steekt daarvoor zijn hand op. Hij gaat ook meedoen met het kinderyoga spel. Zijn moeder verteld na dagen met tranen in de ogen, dat hij zich wel over kan geven aan de genegenheid van de ouders en erin durft te ontspannen. Zo bijzonder voor de ouders dat hij nu wel knuffelen wil.

*Voor een ander kind dat geen aanraking wil van de ouders ga ik an een tweede sessie op een liggende jambé zitten en bespeel een paarden ritme. Hij wil dat ook maken en komt voorop zitten op de djembé die we om beurten bespelen. Als zijn moeder komt slaat het kind zomaar de armen om haar heen… de week erna blijkt hij spontaan bij haar op schoot te zijn gaan zitten.

*Mensen die zich verdiepen en inzicht krijgen en door o.a. healing gemakkelijker uit hun cocon, Burn-out of antidepressiva afkomen en meer innerlijke rust ervaren en kunnen genieten van ontspanning is zo fijn! Vele verhalen zijn te vertellen, maar dat nu niet.
Wel deed ik dat als Droom-verhalenverteller of als pre-historische IJzertijd-reisvrouwe.

Na ruim 40 jaar Yoga Meditatie, Healing- Selfhealing, concerten geven, tuinwerk, het verzorgen en rijden van onze twee IJslandse paarden, wonen en genieten we in Gasselternijveen van de natuurlijke schoonheid die is ontstaan.

“It is not the act of not speaking,
it is something else that fills,
that energizes, awakens,
raises the power within you”.
–Swami Veda Bharati-

Foto: René Stahn mijn levensgezel met zijn droompaard dat hier geboren werd met de witte stralen van de opkomende zon door de bomen heen. Net na een donderslag bij heldere hemel. Hij heet “donderslag” op zijn IJslands.
René ’s aanbod is op de oude website: www.klankschaal.nl en vernieuwd met klanken op www.klankschalen.nl en www.didgeridoo.nl.